Margôt Ros

Een tragikomische avond op de rand van echt gebeurd en absoluut verzonnen. Ik ga voor: hilarisch, schrijnend, sprankelend en soms pijnlijk. Feestvieren, maar dan met een brok in je keel. Ik vertel over familieruzies die totaal uit de hand lopen, de ontmaagding met carnaval, troostende worstenbroodjes en andere kroonjuwelen van Brabant. Ook leuk voor mensen van boven de grote rivieren.  

In polonaise komen we langs de markante types en goeie anekdotes uit mijn jeugd en ‘ons pa’ krijgt van mij de terechte hoofdrol. Ik zing vast ook nog een mooi lied. Misschien zingen we wel met z’n allen. 

In Brabantse nachten zijn lang zie je hoe je tot het allerlaatste moment het leven kan vieren – en dat goed sterven echt een kunst is. Het wordt een bonte avond in mijn eentje. Samen met jullie. 

Actrice, komediemaker, schrijfster en regisseuse Margôt Ros maakt met Brabantse nachten zijn lang haar eerste solovoorstelling. Eerder maakte ze met Maike Meijer Toren C (tv), speelde ze in De vloer op en schreef ze samen met Jeroen Kleijne de boeken Hersenschorsing en Zeg maar Agaath. 

regie & tekstbijdragen: Geert Lageveen
toneelbeeld: Marlies Schot
muziek: Levi Manner
bijdrage liedtekst: Jeroen Kleijne
co-productie Parktheater Eindhoven & Bunker Theaterzaken

Margôt Ros is actrice, komediemaker, schrijfster en regisseuse. Ze bedacht en schreef met Maike Meijer de televisieserie Toren C die vanaf september 2008 door de VPRO wordt uitgezonden. Ros en Meijer spelen in de serie zo’n veertig typetjes.

Margôt speelt met Brabantse nachten zijn lang haar eerste solovoorstelling, die komend seizoen tourt langs de theaters in Brabant: “Het is een mix van cabaret en toneel en gaat over mijn leven, over wat mij bezighoudt. Het wordt met een brok in je keel keihard lachen. Ik ga terug naar mijn roots, ik ben Eindhovense, hè?”

Voor de voorstelling putte Margôt inspiratie uit haar eigen jeugd en Brabantse familie. “Mijn moeder was de oudste van vier meiden in een gezin van acht kinderen, en heeft alleen maar gewerkt. Wassen, koken, naaien, het hele huishouden. Terwijl de jongens mochten leren. En dan woonden er ook nog een strenge opa en oma in. Nog steeds leeft bij haar het idee: jezelf toestaan te genieten kan niet openlijk. ‘Pas als ge keihard gewerkt hebt, kunde iets leuks doen.’ Haar arbeidsethos heb ik zeker, maar ik kan wél enorm genieten.

We woonden in de Bennekel, toen een niet zo’n beste buurt in Eindhoven. Mijn ouders hadden samen een kruidenierswinkel, later een supermarkt. Een supermarkt is ook een soort een theater: je doet de winkeldeur open, zegt goedemorgen en je maakt iedereen blij. Met de waren die je mooi hebt neergezet, de verse groenten, de keurig gespiegelde vakken en het praatje dat je maakt. Díe energie heb ik van haar: ik ga het je naar de zin maken, zorgen dat je vrolijk de winkel uit gaat.”

Klik HIER om Toren C fragmenten te kijken!