Margôt Ros

Een tragikomische avond op de rand van echt gebeurd en absoluut verzonnen. Ik ga voor: hilarisch, schrijnend, sprankelend en soms pijnlijk. In polonaise komen we langs de markante types en goeie anekdotes uit mijn jeugd en ‘ons pa’. Ik veeg niks onder het kleed, ook al heb ik dat vanuit Brabant wel meegekregen. In Amsterdam vond ik mezelf opnieuw uit. Ik vertel over familieruzies die uit de hand lopen, de ontgroening met carnaval, troostende worstenbroodjes en andere kroonjuwelen. Feestvieren, maar mét een brok in je keel. Brabantse nachten zijn lang wordt een bonte avond in mijn eentje. Samen met jullie. 

Actrice, comédienne, schrijfster en regisseuse Margôt Ros presenteert met Brabantse nachten zijn lang haar eerste solovoorstelling. Eerder creëerde ze met Maike Meijer Toren C (tv), speelde ze in De vloer op en schreef ze samen met Jeroen Kleijne de boeken Hersenschorsing, Zeg maar Agaath en Agaath gaat viraal. 

Credits

Teksten & spel: Margôt Ros 
Regie & tekstbijdragen: Geert Lageveen  
Toneelbeeld: Marlies Schot   
Techniek: Léon Bartels 
Lichtontwerp: Koen van Kollenburg 
Geluidsontwerp: Tim Kolder 
Muziek: Levi Manner   
Bijdrage liedtekst: Jeroen Kleijne  
Coproductie Parktheater Eindhoven & Bunker Theaterzaken 

Margôt Ros is actrice, komediemaker, schrijfster en regisseuse. Ze bedacht en schreef met Maike Meijer de televisieserie Toren C die vanaf september 2008 door de VPRO wordt uitgezonden. Ros en Meijer spelen in de serie zo’n veertig typetjes.

Margôt speelt met Brabantse nachten zijn lang haar eerste solovoorstelling, die na het succes in Brabant komend seizoen langs de theaters door heel Nederland gaat touren: “Het is een mix van cabaret en toneel en gaat over mijn leven, over wat mij bezighoudt. Het wordt met een brok in je keel keihard lachen. Ik ga terug naar mijn roots, ik ben Eindhovense, hè?”

Voor de voorstelling putte Margôt inspiratie uit haar eigen jeugd en Brabantse familie. “Mijn moeder was de oudste van vier meiden in een gezin van acht kinderen, en heeft alleen maar gewerkt. Wassen, koken, naaien, het hele huishouden. Terwijl de jongens mochten leren. En dan woonden er ook nog een strenge opa en oma in. Nog steeds leeft bij haar het idee: jezelf toestaan te genieten kan niet openlijk. ‘Pas als ge keihard gewerkt hebt, kunde iets leuks doen.’ Haar arbeidsethos heb ik zeker, maar ik kan wél enorm genieten.

We woonden in de Bennekel, toen een niet zo’n beste buurt in Eindhoven. Mijn ouders hadden samen een kruidenierswinkel, later een supermarkt. Een supermarkt is ook een soort een theater: je doet de winkeldeur open, zegt goedemorgen en je maakt iedereen blij. Met de waren die je mooi hebt neergezet, de verse groenten, de keurig gespiegelde vakken en het praatje dat je maakt. Díe energie heb ik van haar: ik ga het je naar de zin maken, zorgen dat je vrolijk de winkel uit gaat.”

Klik HIER om Toren C fragmenten te kijken!